De ‘Cry It Out’ methode, ofwel het alleen laten huilen van je baby om hem te leren zelf in slaap te vallen, zou veilig en effectief zijn volgens het ABC News en het Time Magazine.

Dit zou blijken uit recent follow-up onderzoek naar de lange termijn gevolgen van slaaptraining op de gezondheid van de baby, de relatie tussen moeder en baby en de invloed van slaaptraining op een postnatale depressie van de moeder. Het onderzoek werd door Pediatrics gepubliceerd op 10 september 2012.

Achtergrond van het eerste onderzoek, 2008
Bijna 2/3 van de moeders met een postnatale depressie, heeft een baby die slecht slaapt. Korte gedragsstrategieën bij baby’s kunnen deze slaapproblemen verminderen en daarmee ook de samenhangende depressieve symptomen van de moeders. De lange termijn effecten van deze gedragsstrategieën waren echter nog niet in kaart gebracht.

De uitkomsten van het onderzoek
Korte gedragsstrategieën gericht op het verminderen van slaapproblemen bij baby’s(slaaptraining) hebben een positief effect op een postnatale depressie van de moeder en verminderen ook enigszins de slaapproblemen van de baby. Twee jaar na de slaaptraining blijken er geen positieve- of negatieve gevolgen te zijn voor de (emotionele) gezondheid van de baby en de relatie tussen moeder en baby. Deze slaapstrategieën lijken daarom een acceptabele, goedkope, eenvoudige en kosten effectieve behandeling van postnatale depressie.

De methode
Aan het onderzoek deden 328 moeders mee die hadden aangegeven last te hebben van de slaapproblemen van hun baby. De moeders werden verdeeld in twee groepen, een controle groep en een interventie groep. De moeders uit de interventie groep (174) kregen tijdens de reguliere consultatiebureau bezoeken op de leeftijd van 8 en 10 maanden van hun baby, adviezen van speciaal opgeleide verpleegkundigen om hun baby beter te laten slapen. De moeders in de controle groep (154) kregen deze adviezen niet. Van de moeders uit de interventie groep kozen 100 moeders voor extra begeleiding van een verpleegkundige.

De moeders uit de interventiegroep (174) konden zelf kiezen uit verschillende slaapstrategieën, waaronder een milde vorm van laten huilen, de ‘controlled crying technique’. Bij deze methode werden moeders geadviseerd om in intervallen te reageren op het huilen van hun baby, namelijk om de 2, 4, 6, 8 en 10 minuten, zodat de baby kon leren zelf in slaap te vallen. Voor deze methode kozen 53 van de 100 moeders die hadden gekozen voor extra hulp van de verpleegkundige. Er was geen controle hoe moeders deze methode toepasten, noch hoelang de baby uiteindelijk alleen huilde.

Andere keuze mogelijkheden waren nog mildere strategieën, waarbij de baby meestal niet huilt, zoals langzaam de aanwezigheid van een ouder bij het inslaapvallen afwennen, of een goed slaapritueel toepassen. Voor deze methode kozen 47 moeders van de 100 moeders. Ook hierbij was geen controle hoe de moeders dit uitvoerden. Van de groep 74 moeders die kozen voor geen extra hulp van de verpleegkundigen, weten de onderzoekers niet voor welke methode ze uiteindelijk gekozen hebben.

De resultaten
Uit het onderzoek bleek dat moeders uit de interventie groep na het toepassen van een slaaptraining bij hun baby, minder last hadden van een postnatale depressie. Ook bleken de slaapproblemen van hun baby iets verminderd in vergelijking tot de controle groep. Er bleek geen verschil tussen de beide groepen qua (emotionele) gezondheid van de kinderen en in de relatie tussen moeder en kind. Dit werd geconcludeerd uit vragenlijsten die de moeders zelf moesten invullen toen hun baby 10, 12 en 24 maanden was. Ook bleek dat 50% van alle slaapproblemen na 10, 12 en 24 maanden sowieso waren verdwenen bij beide groepen. Na twee jaar waren alle slaapproblemen bij beide groepen zo goed als verdwenen. Een klein deel van de interventie groep gaf aan dat er persistente slaapproblemen bleven na 10, 12 en 24 maanden.

Kanttekeningen bij het onderzoek, gegeven door de onderzoekers zelf
De moeders hebben zelf de vragenlijsten ingevuld. Voor wat betreft de registratie van slaapproblemen blijkt dit betrouwbaar, voor de registratie van problemen in de relatie moeder en kind weet men dit niet. Dit betekent dat de moeders uit de interventie groep zouden kunnen hebben aangegeven dat de gevolgen positief waren, terwijl ze dat in feite niet waren.

Verder zouden alleen al de gesprekken met de verpleegkundige positieve effecten kunnen hebben veroorzaakt.

Mijn aanvullende kanttekeningen bij dit onderzoek
De moeders uit de interventiegroep konden kiezen uit meerdere slaaptrainingsmethoden.  Van de moeders van de interventiegroep (174) die koos voor begeleiding van een speciaal opgeleide verpleegkundige (100), koos ongeveer de helft voor de milde vorm van laten huilen (de controlled crying technique), de andere helft koos voor methoden waarbij de baby meestal niet huilt.

Hoe de methoden zijn uitgevoerd is niet onderzocht, noch hoe lang en hoe vaak kinderen hebben gehuild, al dan niet alleen. Ook van de moeders van de controle groep is niet duidelijk hoe met slapen zijn omgegaan, het kan dat ook zij gekozen hebben voor methoden waarbij ze de baby alleen, zonder hun aanwezigheid, hebben laten huilen. Van de controle groep, 154 moeders, bleek bovendien dat 34 moeders ook slaapadviezen hadden gekregen bij hun reguliere bezoeken aan het consultatiebureau, maar dan niet gegeven door de speciaal opgeleide verpleegkundige. Welke adviezen dit waren, is niet bekend.

De interventie groep vergelijken met de controle groep voor wat betreft 1: de gevolgen van de slaaptraining en de gevolgen van het ‘laten huilen’ op de (emotionele) gezondheid van de baby en 2: de relatie tussen moeder en baby, is dus niet te zeggen.  Immers, welke methode is met welke methode vergeleken?

Conclusies over of het veilig is om baby’s zich alleen, zonder aanwezigheid van een ouder, in slaap te laten huilen, kunnen daarom m.i. uit dit onderzoek ook niet worden getrokken.

Het follow-up onderzoek na vijf jaar
Laat ongeveer dezelfde uitkomsten zien (behalve dat er geen positief effect is op de postnatale depressie van de moeders) als de resultaten van het eerdere onderzoek, met de kanttekening dat 30% van de deelnemers is afgevallen. De onderzoekers geven zelf aan dat daardoor kleine schadelijke- of positieve lange termijn gevolgen niet helemaal kunnen worden uitgesloten. Uit de resultaten blijkt bovendien dat de licht positieve gevolgen op het slaapgedrag van de baby na twee jaar waren verdwenen. Verder is onbekend wat de gevolgen zijn van slaaptraining bij kwetsbare baby’s zoals premature baby’s, baby’s die een trauma hebben meegemaakt, angstige baby’s, etc. Om kans op eventuele schadelijke gevolgen te vermijden adviseren de onderzoekers terloops dan ook om daarom alleen de meest milde variant van de slaaptrainingen toe te passen (de methoden waarbij de baby niet huilt).

Conclusie
De koppen in het nieuws gaan voorbij aan de werkelijke onderzoeksresultaten. Er wordt beweerd dat de ‘Cry It Out’ methode veilig en effectief is, terwijl deze methode niet is gebruikt in het onderzoek.

Zoals eerder is uitgelegd, is verder niet duidelijk welke methode vergeleken is met welke methode, de verschillende slaapmethoden zijn als één behandeld en misschien zelfs in beide groepen gebruikt.

Tot slot
Uit andere onderzoeken blijkt dat baby’s niet in staat zijn tot zelfregulatie (zichzelf kalmeren) en dat alléén huilen zonder de aanwezigheid van een ouder, baby’s veel stress geeft. Veel stress, zo blijkt ook, is slecht voor de (hersen) ontwikkeling.

Uit ander onderzoek blijkt dat óok als de baby tijdens de slaaptraining waarbij de baby alleen wordt gelaten om zelf in slaap te leren vallen, na verloop van tijd niét meer huilt, het stresshormoon cortisol in het lichaam van de baby onverminderd hoog is.

Daarom adviseer ik ook de ’Cry It Out’ methode en de ‘Controlled Crying’ methode niet te gebruiken. Er zijn voldoende slaaptrainingen waarbij baby’s goed leren slapen zonder enig risico op nadelige gevolgen. Voor veilige ‘slaaptraining’ kun je informatie vinden op deze website of contact met mij opnemen op T: 070 3260268.

ABC News artikel
Time magazine:  “It’s O.K. to Let Babies Cry It Out at Bedtime.”
Eerste onderzoek 2008
Samenvatting van het follow-up onderzoek 2012